And I Quit.. Almost.


My source of energy lately. All my gorgeous friends @ work

My ladies. Thoughts of leaving them always bring tears into my eyes. btw, less than half pa lang yan. :)
Sa ilang taon ng pagtatrabaho ko, madami akong natutunan, madami akong nakilala. Hindi na rin mabilang ang pawis at luha na lumabas sa akin sa ngalan ng tapat na pagttrabaho. Kaiba sa lahat, hindi ako sanay makipag trabaho sa iba pang Area Coordinator marahil dahil na rin sa pamamaraan ng pagtuturo sa akin ng dati kong boss. Sanay lang ako na umiikot ang mundo ko sa ka partner ko at sa boss ko. Sa aming tatlo lang. At daig pa naming ang may super power na kaya naming pagalawin ang buong Pilipinas. Ganyan kami kagaling. Hindi pa lumalabas ang karakter ni Anna Manalastas, nauna na kami sa kanya. Ganyan and team up naming dati. Fierce and powerful. Pero hindi naman lahat pang habambuhay. Nagsimula na silang tumahak ng ibang landas. At ako? Naiwan ako dito. Ilang beses ko na din binalak na umalis. Nakakapagod na din kase ang ginagawa ko pero sa tuwing nakikita ko ang mga ngiti ng mga tao ko, nagbabago ang isip ko at nagtitiis pa ng kaunti. At nang dahil sa pagtitiis, lumipas pa ang ilang lingo at buwan, nagpatuloy ang buhay ko sa trabaho. Ngunit sa hindi inaasahang pagkakataon, bigla na naman akong nakaramdam ng pagka lungkot. Nawalang ako ng gana magtrabaho. Pero iba ito. Ngayon parang hindi ko naiisip kung malulungkot ang mga tao sa paligid ko. Gusto ko naman bigyan ng panahon at pagkakataon ang sarili ko. Pinipilit kong isipin na dapat kong tapusin ang lahat ng sinimulan ko. Na dapat kong iwanan ng maayos ang lahat. Sa pagkakataon na to, ang nagpapa gana na lang sa akin magtrabaho ay ang mga kasamahan ko. Kahit na sa simula, naninibago ako dati na sumama sa kanila dahil hindi ko talagan nakagawian na magtrabaho kasama ang ibang tao, nakita ko kung gano kasaya sila kasama. Sila na lang ang nagpapa ngiti sa akin ngayon. Hindi ko alam kung hanggang kalian, pero sana sapat na ito para matapos ko ang taon. Ayoko din maiwanan ang mga tao ko dahil alam ko na malulungkot sila. Hindi sa pagmamayabang pero bibihira ang mga tao na nagtatagal sa posisyon naming lalo na sa akin kaya siguro ganun na lang nila ako minahal. Dahil alam nila na nagtiis din ako para magtagal. Kung ano man ang mangyayari sa akin, hindi ko alam. Ipinapa sa Diyos ko na lang ang lahat, kung ano man ang plano Nya para sa akin.

Comments

Post a Comment

Popular posts from this blog

Say a little Prayer

Image
Last Sunday, I attended our Church’s service. As always, I felt like Ptr. Bong was talking to me. He reminded us that God want us to pray at all times, for in praying we talk to Him. It’s our chance to tell Him whatever we would like to say. And recently, sad to say, I had less time to pray. I am guilty. I feel ashamed. Just like what the Lord told us in Thessalonians 5:16 - 18 16   Rejoice always,   17   pray continually,   18   give thanks in all circumstances; for this is God’s will for you in Christ Jesus. Regardless if we’re happy, sad, angry, terrified, lost, satisfied or anything, we have to pray. We have to pray to ask for guidance and most importantly, to glorify Him for everything. Starting tonight, I will try my very best to be more prayerful and to spare time for Him.
Read more

May oras ka pa ba?

Image
“Anong pinaka sweet na bagay na ginawa ng partner mo sayo?” tanong nya. “Ang hirap isipin. Pero siguro during the time that I was assign sa Cagayan De Oro for a month and sinundan nya ko para samahan for one month.” Ang sagot ko. Bigla akong napaisip. Ano nga ba makakapag pasaya sa isang tao? Paano mo mararamdaman na mahalaga ka? Time. Mahirap ibigay ang oras. Mahirap maglaan ng oras. Bago mo pa maramdaman ang sweetness, ang thoughtfulness at lahat pa ng “ness” you need to spare some time. Mahirap naman magpaka sweet kung wala kang time, diba? Kahit sa phone, in person o sa chat pa yan – it all requires time. Ang pagbibigay mo ng oras sa mga taong mahahalaga sayo only shows kung gano sila kahalaga. Yung mga oras na ginugugol mo sa kanila, pwedeng pwede mo gamitin sa ibang bagay, sa ibang tao, pero mas pinili mo sya. Madalas, sa mga tao ngayon, hindi na napapansin ito. Akala maliit na bagay lang, na simple lang ang oras. Pero kugn tutuusin, halos lahat di pagkaakunawaan pwedeng mag uga
Read more

First Christmas

Image
Our first Christmas together. looking at these decors made us feel like kids again. Where we had our Christmas lunch Yummy bagoong rice Superb baby backribs! and we spent our Christmas in Davao! :)
Read more